Neverovatno otkriće na dnu mora: Ovo bi moglo da promeni razumevanje evolucije

Lobanja Homo erectusa, drevnog ljudskog pretka, pronađena je više od 140.000 godina nakon što je prvi put zakopana, očuvana ispod slojeva mulja i peska u moreuzu Madura između ostrva Java i Madura, piše Dejli Mejl.

Stručnjaci kažu da ovo mesto može da predstavlja prvi fizički dokaz izgubljenog sveta — praistorijskog kopna poznatog kao Sundaland, koje je nekada povezivalo jugoistočnu Aziju u ogromnu tropsku niziju.

Pored lobanje, istraživači su pronašli 6.000 fosila životinja 36 različitih vrsta, uključujući fosile komodskih varana, bivola, jelena i slonova.

Neki od ovih fosila imaju tragove sečenja, što ukazuje da su rani ljudi koristili napredne strategije lova.

Otkriće pruža retki uvid u život drevnih ljudi i izgubljene predele Sundalanda, pokazujući kako su se rani ljudi prilagođavali promenama u životnoj sredini.

Fosili su zapravo pronađeni još 2011. godine prilikom vađenja morskog peska, ali su tek nedavno analizirani i precizno označeni, što predstavlja značajnu prekretnicu u paleoantropologiji.

"Ovaj period karakteriše velika morfološka raznolikost i pokretljivost homininskih populacija u regionu", rekao je arheolog Harold Berghuis sa Univerziteta u Leidenu, koji je vodio istraživanje.

Prva podvodna fosilna nalazišta u Sundalandu

Lobanja je bila zakopana u mulju više od 140.000 godina, a nedavno je potvrđeno da pripada vrsti Homo erectus, što menja dosadašnje shvatanje ranog ljudskog života u jugoistočnoj Aziji.

Između 14.000 i 7.000 godina pre nove ere, topljenje glečera dovelo je do porasta nivoa mora za više od 120 metara, čime su poplavljene nizijske oblasti Sundalanda.

Otkriveni ostaci pronađeni su prilikom iskopavanja morskog dna, a prevezeni su na lokaciju za rekultivaciju blizu grada Surabaja, gde su radnici pronašli više od 6.000 fosila kičmenjaka i dva ljudska fragmenta lobanje.

Nakon toga, naučnici su sproveli detaljna geološka i arheološka istraživanja. Analizom slojeva sedimenta otkriven je zakopani rečni sistem drevne reke Solo, koja je nekada tekla preko sada potopljenog Sunda šelfa.

Sedimenti ukazuju na bogat rečni ekosistem tokom kasnog srednjeg pleistocena, između 162.000 i 119.000 godina pre nove ere.

Ko je bio Homo erectus?

Homo erectus je predstavljao veliku prekretnicu u ljudskoj evoluciji — prvi rani ljudi koji su fizički podsećali na nas: viši, mišićaviji, sa dužim nogama i kraćim rukama.

Dva fragmenta lobanje — čeoni i temeni deo — upoređena su sa poznatim Homo erectus fosilima sa lokaliteta Sambungmacan na Javi. Sličnosti su potvrdile da fosili iz Madura moreuza zaista pripadaju ovoj vrsti.

Šta govore životinjski ostaci?

Među brojnim fosilima otkriveni su ostaci izumrlog roda Stegodon, velikih biljojeda sličnih današnjim slonovima. Ove životinje su mogle dostići visinu od 4 metra i težinu veću od 10 tona.

Njihovi zubi su imali više grebena od ranih slonova, ali manje od savremenih, što pokazuje srednju fazu evolucije.

Takođe su pronađeni brojni ostaci jelena, uključujući kosti i zube više vrsta, što ukazuje na raznolik i zdrav ekosistem. Jeleni su važni indikatori okruženja — tipično otvorene šume ili savane sa dovoljno vode i vegetacije.

Pronađeni su i ostaci antilopa, koji takođe potvrđuju prisustvo travnatih i otvorenih staništa, a ne gustih šuma.

Važnost ovog otkrića

Ovo istraživanje pruža prvi direktni dokaz prisustva ljudskih predaka na sada potopljenim predelima Sundalanda, što pobija ranija uverenja o geografskim granicama širenja Homo erectusa.

Ističe se i ključna uloga podvodnih pejzaža u razumevanju ljudske evolucije i migracija kroz jugoistočnu Aziju.

Berghuis i njegov tim pokazali su kako kombinovanje geoloških, arheoloških i paleoekoloških metoda može osvetliti izgubljena poglavlja ljudske istorije — skrivena ispod površine mora.

Kako tehnologija podvodnog istraživanja napreduje, naučnici se nadaju da će otkriti gradove, farme i sećanja izgubljena u davno potopljenim zemljama.